آزمايش الکتروفورز هموگلوبين نوعي آزمايش خون است که در آن انواع مختلف هموگلوبين بررسي مي شود. هموگلوبين ماده اي است در گلبول هاي قرمز، که وظيفه ي حمل اکسيژن را بر عهده دارد.

انواع هموگلوبين طبيعي عبارتند از:
• هموگلوبين A: اين نوع هموگلوبين، بيشترين هموگلوبيني است که به طور طبيعي در بالغين يافت مي شود. در بعضي از بيماري ها، مثل تالاسمي ممکن است ميزان هموگلوبين A کاهش يابد و ميزان هموگلوبين F زياد شود.
• هموگلوبين F ( هموگلوبين جنيني ): اين نوع هموگلوبين در جنين و نوزادان تازه متولد شده يافت مي شود. کمي بعد از تولد، هموگلوبين F با هموگلوبين A ( هموگلوبين بالغين ) جايگزين مي شود. مقدار خيلي کمي از هموگلوبين F بعد از تولد ساخته مي شود. در بعضي از بيماري ها مثل کم خوني سلول هاي داسي شکل، کم خوني آپلاستيک و لوسمي، ميزان هموگلوبين F افزايش مي يابد.
• هموگلوبين A2: نوعي هموگلوبين طبيعي است که به مقدار کم در بالغين يافت مي شود.

میاستنی گراویس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که از طریق ممانعت از اتصال بین عصب و عضله، قدرت عضلانی اسکلتی را تحت تاثیر قرار می دهد. بیمار مبتلا معمولا هنگامی متوجه بیماری می شود که عضلات چشم ضعیف شده و علائمی مانند افتادگی پلک یا دوبینی ایجاد می شود. در این حالت، بیماری، میاستنی گراویس چشمی نامیده می شود. بیماری ممکن است در طول زمان از عضلات چشم به صورت و گردن گسترش یافته و موجب لکنت زبان، مشکل در جویدن ، بلع و حتی تنفس گردد. همچنین ممکن است بیماری از سر و گردن به سایر نقاط بدن گسترش یافته و موجب ضعف عضلانی شود که میاستنی گراویس general نام دارد. ضعف عضلانی می تواند در طول زمان متغیر باشد. معمولا با حرکت شدیدتر و با استراحت بهبود می یابد.

حرکات بدن مانند حرکات کوچک نگهداشتن سر روی گردن و باز نگه داشتن چشم به دلیل یک سری از انقباض های هماهنگ عضلات صورت می گیرد. این انقباض ها توسط سیگنال های عصبی شیمیایی آغاز می شود. در سطح میکروسکوپی، یک پالس عصبی به اتهای عصب منتقل شده و استیل کولین که یک ترانسمیتر است آزاد می شود. این پیام شیمیایی از انتهای عصب به فیبر عضلانی که از یک فاصله ی کوچک به نام محل اتصال عصب و عضله ( neuromuscular junction) عبور می کند منتقل و به یکی از گیرنده های استیل کولین روی فیبر عضلانی متصل می شود. این اتصال، گیرنده را فعال می کند و انقباض عضله آغاز می شود.

رژیم‌های غذایی روش‌های دائمی برای کاهش یا حفظ وزن نیستند. دلیل آن هم این است که آنها تنها سبب ایجاد الگوهای غذایی موقت می‌شوند و در نتیجه، نتایج این رژیم‌های غذایی نیز موقتی خواهد بود.

بیشتر افرادی که از رژیم‌ های غذایی خاصی پیروی می‌کنند، ‌ با بازگشت به عادات غذایی خود، به سرعت وزن از دست رفته را به دست می‌آورند. بنابراین بهترین راه برای کاهش وزن، ایجاد یک روش طبیعی خواهد بود. از دست دادن وزن تنها زمانی موفقیت‌آمیز خواهد بود که افراد عادات جدید سالم را جایگزین عادت‌های قدیمی ناسالم خود کنند.

پنج راه رسیدن به وزن سالم در ادامه توضیح داده می‌شود:

گام اول؛ ورزش کنید
فعالیت‌های بدنی منظم، باعث سوزندان کالری و ساختن عضلات می‌شوند. هر دوی این موارد علاوه بر کمک به داشتن اندام متناسب، در رسیدن به وزن متعادل نیز کارساز هستند. قدم زدن، دوچرخه سواری یا انجام کارهایی که باعث افزایش سطح فعالیت‌های روزانه شما شوند، ‌می‌توانند نیاز شما را به انجام فعالیت‌های بدنی برطرف کنند. اگر تمایل به سوزاندن مقدار بیشتری کالری دارید، ‌لازم است شدت تمرینات خود را افزایش دهید و با انجام مقداری حرکات قدرتی، به ساختن عضلات خود کمک کنید.

ویتامین D به ایجاد استخوان های قوی، تنظیم سیستم ایمنی و پیشگیری از بیماری کمک می کند.

ویتامین D به حفظ میزان کلسیم خون و تنظیم کلسیم و فسفر که برای حفظ محکمی دندان ها و استخوان ها نیاز است هم کمک می کند.

افراد مبتلا به آرتروز که کورتیکواستروئیدهای خوراکی مصرف می کنند در معرض ریسک بیشتر کمبود ویتامین D قرار دارند.

محققان برای افزایش میزان ویتامین D دریافتی موارد زیر را توصیه می کنند:

- قرارگیری مستقیم در معرض نور خورشید بدون استفاده از ضدآفتاب و تنها به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به صورت یک روز درمیان.

- خوردن ۸۵ گرم ماهی در هفته که سرشار از ویتامین D باشد نظیر ماهی سالمون.

- مصرف مکمل روغن کبد ماهی که سرشار از ویتامین D است.

- مصرف مواد خوراکی غنی شده با ویتامین Dنظیر شیر، پنیر و محصولات سویا.